Sambönd snúast um að finna jafnvægið á milli tveggja manna; og að lokum líka jafnvægið innra með okkur. Þess vegna erum við að mæta andstæðum pólum okkar sjálfra og uppgötva nýjar hliðar á okkar eigin persónum. Vegna þess að það er námið sem þarf til að ganga leiðina til meiri sáttar. Algeng samsetning er mjög róleg manneskja og auðveldlega sprengiefni. Hvers vegna? Vegna þess að þeir eru kennarar hver annars. Hinn hljóðláti, óvirkari einstaklingur sýnir maka sínum móttækilega og kvenlega eiginleika. Og öfugt. Það er líklegt að því meiri fjarlægð sem er á milli tveggja manna því erfiðara er að viðhalda sátt og friði í því sambandi. En fyrir marga freistast þeir náttúrulega inn í svona samband. Þetta er bara dæmi, en sérhver sambönd eru alltaf lærdómsrík reynsla og getur líka valdið fallegri lækningu. Ég trúi því að við getum orðið upplýst með meðvituðum samböndum. Þegar einstaklingur kemur rólega jafnvægi á sjálfan sig mun hann náttúrulega hitta meira jafnvægi á fólki. Þá mun hann líklega líta til baka á brjálæðisleg rök fortíðar og hrista höfuðið í vantrú. En auðvitað þurfum við að detta oft af hjólinu áður en við verðum góður reiðmaður. Og við munum aldrei sjá eftir þessum fallum því nú getum við notið þeirrar ánægju að hjóla hratt þegar við viljum, eða einfaldlega hægja á okkur ef okkur finnst það.

Ég er viss um að allir upplifa þetta blíða tímabil, þegar langanir eru sterkar og þolinmæði nauðsynleg. Við getum valið að hagræða hinum aðilanum til að láta hana vilja okkur. Og stundum náum við árangri, en það verður aldrei lengur hrein ást eða fullnægjandi fyrir okkur. Við erum eins og tunglblóm sem opnast aðeins undir ljósi fulls tungls. Þegar ljósið snertir blómið getur hún treyst því að þetta sé rétta stundin til að opnast og blómstra á mjög blíðan og sérstakan hátt. Hún er að bíða eftir þessu augnabliki og það er ómögulegt að falsa eða hagræða henni til að opna hraðar. Þegar tvær manneskjur koma saman er það eins og tvö sérstök blóm, hver hefur sinn tíma þegar það er hægt að opna og blómstra. Og stundum tekur það fokking langan tíma og hinn er þegar að verða brjálaður eða heldur að það muni aldrei gerast. Mig langar að tala um þrá sem þú gætir líka upplifað. Ég er nýbúin að uppgötva þessa tilfinningu. Þó að ég viti ekki nákvæmlega hvers ég get búist við af manneskjunni sem mér líkar við, þá er löngunin til að stjórna ástandinu til staðar. En þegar ég sigrast á freistingunni að stjórna manneskjunni og tilfinningum hennar og treysta því að allt sé fullkomið eins og það er, þá fer ég inn á stað „hjartaþrá“. Þetta snýst um að bíða einfaldlega eftir að þetta fallega blóm opni fyrir mér, ekki reyna að opna það. Það getur verið mjög erfið tilfinning þegar mig langar í einhvern og hann er ekki viss um hvort hann sé tilbúinn að opna líka. Þegar ég segi „opið“ á ég við hvers konar viðkvæmt og viðkvæmt innilegt rými þar sem ég myndi vilja hitta hann. Ég skildi ekki hvers vegna þetta gerðist svona oft fyrir mig, fyrr en ég skildi að guð blessaði mig til að geta fundið sterka þrá eftir karlmönnum, eftir ást, til nánd. Þetta ástand hjartaþrá er eins og augnablik innblásturs fyrir mig. Ég get notað skýrleika hugans á skapandi hátt, sem gefur mér takmarkalausa möguleika. Sálin veit nákvæmlega hvað líkaminn þarfnast því þetta er augnablik fullkominnar tengingar á milli allra þátta veru þinnar. Þessi tilfinning varir kannski aðeins í nokkrar mínútur, en tíminn skiptir ekki máli hér. Og það skiptir ekki máli hvort við fáum það sem við viljum, það sem skiptir máli er að miðla lönguninni yfir í hjartaþrá, alheimskærleikann sem hefur engin skilyrði. Það sem ég meina er að við ættum ekki að setja neinar væntingar til efnis þrá okkar, vegna þess að við viljum ekki drepa blómið sem veitti okkur innblástur. En vissulega þurfum við að hafa mörg viðfangsefni löngunarinnar til að koma okkur áfram. Allavega ég! Takk kæru menn mínir!

Ég býst við að þú vitir hvaðan ég er að koma. Ég vil ekki gefa þér uppskrift að því hvernig á að elska. Ég vil bara minna þig á að "eftirleikur" er jafn mikilvægur og forleikur. Vissir þú að? Það þýðir bara að slétt lending er jafn mikilvæg og blíð og viðkvæm byrjun. Hversu brjálaður þú verður á milli er í raun undir þér komið! En mundu að ánægjustundin og aðskilnaðarstundin eru ótrúlega viðkvæm augnablik. Mikið hefur verið skrifað um forleik. En hvað er „eftirleikur“? Jæja, fyrir viðkvæmara fólk getur fljótur aðskilnaður eftir hápunkt verið eins og að sleppa köldu vatni á það. Fyrir marga er mjúk lending mikilvæg til að líða öruggur og þægilegur. Af hverju ekki að gefa elskhuga þínum nokkrar mínútur í viðbót eftir að þið urðuð bæði villt og brjáluð (og vonandi fenguð nokkrar fullnægingar)? Eftir hápunkt viltu jarðtengja þig aftur. Það er fallegur tími þegar þið saman getið meðvitað komið að endalokum þessa nána fundar. Kannski er það eins einfalt og að halda augnsambandi á meðan maður liggur þegjandi við hliðina á hvort öðru. Þú hefur deilt villi og ástríðu, svo hvers vegna ekki þögnin líka? Það er eins og mesta þakklætið fyrir maka þinn. Svo vinsamlegast ekki fara frá elskhuga þínum strax á eftir, kannski eru fleiri gjafir sem þú getur fengið frá hvort öðru. Og ég óska þér spennandi og djúpra augnablika á meðan þú skoðar nýja möguleika.